80-lecie szkoły
Kandydaci na patronów szkoły
JANUSZ KORCZAK – właściwe nazwisko Henryk Goldszmit, urodzony 22 lipca 1878 lub 1879 roku w Warszawie, zginął 5 lub 6 sierpnia 1942 roku w Treblince. Pedagog, lekarz, powieściopisarz, publicysta, działacz społeczny. Po sześcioletnich studiach medycznych na Uniwersytecie Warszawskim otrzymał dyplom lekarza i rozpoczął pracę w Szpitalu Dziecięcym w Warszawie. Jednak jego wielostronne uzdolnienia i zainteresowania już wtedy ogniskowały się wokół pracy z dziećmi. Praktykę zdobywał jako wychowawca dzieci i młodzieży pracując na koloniach i obozach, co zaowocowało dwiema książkami dla dzieci oraz było podstawą jego późniejszej pracy pedagogicznej. W czasie pobytu w Londynie w 1910 roku, odwiedzając tamtejsze szkoły, domy opieki i zakłady zajmujące się edukacją najmłodszych, postanowił poświęcić się całkowicie pracy z najmłodszymi. W 1911 roku objął stanowisko kierownika Domu Sierot, a później również Naszego Domu – sierocińca dla polskich dzieci. Jednocześnie zajmował się pisaniem książek dla dzieci, redagowaniem gazet oraz publikowaniem, m.in. w „Kurierze Warszawskim”.
Dlaczego właśnie Janusz Korczak mógłby być patronem Naszej Szkoły?
Ten wybitny lekarz, pisarz i przede wszystkim pedagog, nadal pozostaje wzorem człowieka, który potrafił kochać dziecko miłością pełną szacunku i zrozumienia. Uważał, że – niezależnie od rasy czy narodowości - każde zasługuje na szczęśliwe dzieciństwo i harmonijny rozwój. Za jeden ze swoich celów uważał dbałość o to, by każde dziecko było traktowane jak pełnowartościowy człowiek, niezależnie od etapu życia, na jakim się znajdowało. I by każde miało szansę na godny byt.
To, co pozostawił po sobie przyszłym pokoleniom pedagogów, nie przestaje być źródłem inspiracji. W swoich licznych utworach o dziecku i dla dziecka w odkrywczy sposób przedstawiał skomplikowany świat dziecięcych odczuć i potrzeb. W swojej pracy zawodowej wdrażał własny system pedagogiczny, którego podstawą było traktowanie dziecka jako pełnoprawnego partnera, z jego prawem do szacunku i miłości. Każde dziecko traktował poważnie i indywidualnie, jednocześnie dając mu możliwość pracy nad sobą.
Wychowawca miał być według niego przewodnikiem, organizatorem, źródłem inspiracji i wzorem do naśladowania.
Był określany jako Przyjaciel Dzieci, Genialny Wychowawca, Ojciec Cudzych Dzieci. Ponieważ najbardziej ze wszystkich ukochał właśnie dzieci. Leczył je, kochał, wychowywał i szanował.
Zginął tak jak żył: w pełni wierny dzieciom. Jego decyzja o wspólnej śmierci
z wychowankami, teraz postrzegana jako heroiczna, była naturalną konsekwencją życia w pełni im oddanego. Uczył ich, wychowywał, był z nimi i nie opuścił także w najtragiczniejszych chwilach.
Janusz Korczak był postacią nietuzinkową. Jako człowiek żyjący w zgodzie ze swoimi ideałami i dający pozytywne świadectwo może być autorytetem nie tylko dla nauczycieli, ale i dla dzieci. Dzieci, które w naszej szkole są wychowywane na ludzi światłych. Janusz Korczak może być dla nich wzorem do naśladowania. Zwłaszcza w związku z tym, co sam powiedział o sobie: „Jestem nie po to, by mnie kochano i podziwiano, ale po to, bym działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka.” „Świata nie można zostawić takim, jakim jest.”
Janusz Korczak był człowiekiem, który:
• Był wielkim przyjacielem dzieci i prekursorem działań na rzecz ich praw
• Żył po to, by pomagać innym, a całe swoje życie poświęcił walce o dobro dziecka i należne mu prawa, szacunek dla niego i godne warunki do rozwoju
• Prezentując takie wartości jak: odwaga, poświęcenie, pracowitość, miłość i poszanowanie drugiego człowieka, pozostaje przykładem wspaniałego pedagoga i wychowawcy
Janusz Korczak dla dzieci, rodziców i wychowawców był i jest wzorem godnym naśladowania. Wzorem, który umiał kochać dziecko i uczył, jak to robić.
Janusz Korczak pozostawił myśli przesłania:
„Dziecko chce być dobre,
jeżeli nie umie – naucz,
jeżeli nie wie – wytłumacz,
jeżeli nie może – pomóż”.
Hasłem przewodnim społeczności szkolnej będą słowa Korczaka: „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat.”„Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo..., przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.”
Karol Józef Wojtyła urodzony 18 maja 1920 w Wadowicach,
zmarł 2 kwietnia 2005 w Watykanie) - polski duchowny rzymskokatolicki,
264. papież i 6. Suweren Państwa Watykańskiego w latach 1978–2005.
Pierwszy w III RP kawaler Orderu Orła Białego. Święty Kościoła katolickiego.
DLACZEGO WARTO NADAĆ NASZEJ SZKOLE IMIĘ JANA PAWŁA II?
Jan Paweł II jest postacią, która może być wzorem do naśladowania dla
uczniów . Jego przykład życia, nauczanie i szczególna troska o młodzież
mogą stanowić nieocenioną pomoc wychowawczą.
Papież Polak jest symbolem wiary, nadziei i miłości, co może być
inspiracją dla uczniów do rozwoju duchowego i moralnego.
Jan Paweł II był propagatorem dialogu i pojednania, co może być ważne
dla kształtowania postaw tolerancyjnych i otwartych na innych.
Święty Jan Paweł II był bardzo popularny wśród Polaków i na całym
świecie, co może zwiększyć zainteresowanie uczniów historią, kulturą
i religią.
Nazwanie szkoły im. Jana Pawła II to forma wyrażenia szacunku
i wdzięczności za jego wkład w historię Polski i świata .
Jan Paweł II zasłynął jako:
Poliglota: Znajomość języków takich jak angielski, francuski, niemiecki,
włoski, hiszpański, rosyjski i łacina pozwalała mu na swobodne komunikowanie
się z wiernymi na całym świecie.
Miłośnik gór i sportu: W czasie młodzieńczym uprawiał piłkę nożną,
a później, jako kapłan, poświęcał się wędrówkom górskim, spływom
kajakowym i narciarstwu. Jako ksiądz Karol Wojtyła uczestniczył wraz z grupą
młodzieży w roku 1955 w rozpoczynającym się na jeziorze Drawsko spływie
kajakowym rzeką Drawą.
Oddany patriota : Został uznany za osobę, która przyczyniła się do upadku
komunizmu w Europie, zwłaszcza w Polsce.
Wielbiciel wadowickiej kremówki: Papież miał słabość do słodkich
wypieków, szczególnie do kremówek ze swojej rodzinnej Wadowic.
Pierwszy papież poza Italią: Był pierwszym papieżem, który nie pochodził
z Włoch, od czasów Hadriana VI (1522-1523).
Organizator ponad 100 zagranicznych pielgrzymek: Podczas swojego
pontyfikatu odbył 104 zagraniczne pielgrzymki, odwiedzając wiele krajów
i miejsc, w tym 9 razy Polskę.
Biegły oracz słowa: Głosował na 1350 błogosławionych i 470 świętych,
a także wygłaszał wiele kazań w wielu językach.
Niezwykle wytrwały człowiek : Pomimo trudnych wyzwań, w tym choroby
Parkinsona, nie rezygnował z posługi kapłańskiej do samego końca.
Osoba z poczuciem humoru: Jan Paweł II nie stronił od humoru sytuacyjnego,
a nawet potrafił żartować ze swojej roli papieża.
Miał zwyczaj całowania ziemi podczas pielgrzymek: Zwyczaj ten
symbolizował jego szacunek i oddanie do każdego odwiedzanego kraju.
Apostoł Sprawiedliwości: Papież Jan Paweł II, znany był ze swoich nauczania
Wisława Szymborska, właśc. Maria Wisława Anna Szymborska (ur. 2 lipca 1923 na Prowencie, zm. 1 lutego 2012 w Krakowie) – polska poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka; laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1996), członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), członkini Polskiej Akademii Umiejętności (1995), odznaczona Orderem Orła Białego (2011).
Od 1929 Wisława Szymborska mieszkała w Krakowie, gdzie debiutowała w 1945 na łamach „Dziennika Polskiego” wierszem Szukam słowa. W 1952 w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” wydała pierwszy tom poetycki Dlatego żyjemy, w tym samym roku została członkiem Związku Literatów Polskich. W latach 1953–1966 była kierownikiem działu poezji tygodnika „Życie Literackie”, następnie w latach 1967–1981 publikowała w nim felietony Lektury nadobowiązkowe, które pisała do 2002. W 1983 nawiązała współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”. Od 1988 była członkiem PEN Clubu, od 2001 była członkiem honorowym Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.
Dlaczego Szymborska jest dobrym wyborem jako patron szkoły?
- Uniwersalność:
Szymborska w swojej twórczości poruszała tematy, które dotyczą wszystkich ludzi, niezależnie od wieku czy pochodzenia.
- Oryginalność i inteligencja:
Jej poezja charakteryzuje się świeżym spojrzeniem na świat, inteligentnym podejściem do problemów i unikatowym stylem.
- Podążanie za wiedzą:
Poetka zawsze poszukiwała odpowiedzi na nurtujące ją pytania, a jej postawa zachęca do dociekliwości i ciekawości świata.
- Zwracanie uwagi na to, co ważne:
Szymborska potrafiła dostrzec wartości, które często są ignorowane, a jej przesłania skłaniają do refleksji nad sensami życia.
- Osoba z zasługami:
Szymborska jest laureatką Nagrody Nobla, jej wiersze przetłumaczono na wiele języków i są znane na całym świecie.
Wybór Szymborskiej jako patrona szkoły, to także sposób na podkreślenie wartości poezji i literatury w życiu, a także inspiracja dla młodych pokoleń, aby poszukiwali wiedzy i rozumienia świata.